Hedefimiz Var Bizim
PrintHaber Tarihi : 11.09.2023 18:37
Yazar-Siyasetçi Melek KELEŞ'in kaleminden
Değerli okurlarım,
Uzun bir tatilin ardından yeni sezonda umutlarımızı, kaygılarımızı, dileklerimizi ve eleştirilerimizi paylaşacağımız bu platform da, sizlerden gelen yorumlar ve öneriler, daha etkili ve faydalı paylaşımlar yapmamıza vesile olacaktır, değerli katkılarınız için şimdiden teşekkür ediyoruz.
Sezonun ilk yazısını uygarlığa giden yolda, olmazsa olmazımız olan eğitim sistemimiz ile ilgili yazmak istedim. Bu vesile ile tüm öğrencilerimize, öğretmenlerimize ve velilerimize başarılar diliyorum.
Yıllardır olduğu gibi, eğitim öğretim yılının başlangıcında okul heyecanı doruktayken yapboz tahtasına dönen eğitim sistemimizin makus talihini değiştirecek talih kuşunu beklemek, bu eğitim sisteminin yöneticiler tarafından düzeltileceğini beklemekten daha gerçek görünüyor. Öyle ki aralarında üç yaş olan üç çocuğumun da farklı sistemlerde eğitim görmesi ve hala bu saçma yapboz kabusunun devam ediyor olması doğal olarak beni böyle düşündürüyor.
Aslında eğitimin eskisi yenisi değil, kalıcı olması ve tüm öğrencilere hitap edebiliyor olması dikkate alınarak bir sistem oluşturulmalı ve geliştirilmelidir. Çocuklar kazandıkları yetenekleri ve bilgileri ile gelecekteki yaşamlarını dizayn edebiliyorlarsa, gidilen yol doğdurur ve radikal değişiklikler gerekmez. Oysa ki bizim zaten harika bir eğitim sistemimiz vardı, o temeller üzerine gelişen teknoloji eklenmiş olsaydı bugün başka konulardan bahsediyor olurduk. Bahsettiğim sistem 1940 yılında başlayan ve 1954 yılına kadar devam eden ‘köy Enstitüleri’ modeli. Hala bu sistemin başarılarından söz ediliyorsa, yöneticilerin yeni bir keşif yapması değil, ellerindeki verileri değerlendirmeleri yeterli olacaktır. Bu sistemi biraz açıklayacak olursak etkisinin günümüze kadar gelmesinin bir tesadüf olmadığı görüyoruz.
Ülkemizde geliştirilen bu sistem, köylerdeki eğitim düzeyini yükseltmeyi amaçlayan eğitim reformunun bir parçası olarak kurulmuş. Köylerdeki çocukların eğitilmesi, yetişkinlerin tarım ve zanaat becerilerinin geliştirilmesi ve toplumun genel olarak kalkınmasına katkı sağlama amacı taşıyordu. Öğrenciler hem akademik eğitim alıyorlar hem de tarım, hayvancılık, zanaat, sağlık ve sosyal bilimler gibi pratik beceriler kazanıyorlardı. Öğrenciler, köylerde öğretmenlik yapmaya ve toplumlarının kalkınmasına katkı sağlamaya hazırlanıyorlardı. Yani eğitimin bir amacı vardı ve bu amaca da ulaşılıyordu. 1954 yılında uygulamasına son verilen bu sistemin benzeri yıllar sonra ABD de Montessori modeli eğitim sistemi olarak yeniden hayat buldu. Aslında Montessori modeli 1900 lü yılların başında İtalyan bir doktor tarafında çocuklar üzerinde yapılan bir çalışma sonucu oluşturulmuştu, fakat bu eğitim modeli de 1914 yılında, bizim Köy Enstitülerini akıbetine uğrayarak kapatılmıştı. Ne tesadüfdür ki 1958 yılında yani köy enstitülerinin kapatılmasından 4 yıl sonra, ABD de Montessori modeli eğitim veren okullar açılmaya başlamış ve çok yaygınlaşmıştır. 2000 li yıllar dan sonra bizim ülkemizde de, çok pahalı olan özel okullarda bu sistem uygulanmaya başlandı. Fakat bu özelin özeli okulların haricinde eğitim alan çocuklar, sürekli değişen bu sistemde pinpon topu gibi savrulup giderken, yapılan sınavlarda ki sonuçlar, sistemin başarılı olup olmadığının en güzel cevabı aslında.
Sayın Bakan'ın eğitimle ilgili yaptığı düzenlemeler, bakın bende değişiklik yapabiliyorum dan öteye geçemeyecek amatörce bir düzenleme ve bu sistemde asla muhasır medeniyet hayali kurma şansımız olamaz. En kısa sürede eğitim sistemimizin herkese eşit şartlarda ve disiplinli bir hale getirilerek düzeltilmesi en büyük temennimdir. Başarıya giden yolda istikrar esastır ve zararın neresinden dönülürse kardır.
Eğitim öğretimle ilgili eleştirilerimi yapmak, başarılı sonuçlar alınan eğitim sistemlerine kendimce dikkat çekmek istedim, umutlarımızı kaybetmeden, ‘Hedefimiz, yükselmek, ileri gitmektir’ şiarı ile, bu cennet vatanın evladı olmanın sorumluluğu hepimizin omuzlarındadır.
Sevgi ve Saygılarımla
Melek KELEŞ
